Stale konstrukcyjne
Encyklopedia PWN
metale
substancje odznaczające się dobrym przewodnictwem elektrycznym i cieplnym, charakterystycznym połyskiem, dużą wytrzymałością mechaniczną oraz plastycznością.
[łac. metallum < gr. métallon ‘kopalnia’, ‘kruszec’],
mikroelektronika
elektron. dziedzina nauki i techniki zajmująca się zminiaturyzowanymi układami elektronicznymi realizowanymi całkowicie w postaci scalonej (układ scalony), niekiedy z udziałem elementów (przyrządów) dyskretnych (dyskretny przyrząd).
[gr.],
molibden, Mo, molybdaenum,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 42;
budowla inżynierska wznoszona w celu przeprowadzenia ciągu komunikacyjnego nad przeszkodą (rzeką, doliną, zatoką, cieśniną).
bud. płyta stosowana do tzw. lekkiej obudowy ścian i dachów, najczęściej w budownictwie przem. i magazynowym, ale również biurowym i w budynkach handl.;
rakieta
obiekt latający, napędzany silnikiem rakietowym i służący do przenoszenia ładunku użytecznego, np.: ładunku bojowego, statku kosmicznego, aparatury badawczej;
[niem.],
